شربت منیزیوم هیدروکساید (مینوماگ)

شربت منیزیوم هیدروکساید و کاربردهای درمانی آن

شربت منیزیوم هیدروکساید یکی از داروهای مؤثر در درمان کوتاه‌مدت یبوست گاه‌به‌گاه در بزرگسالان و کودکان است. این دارو در گروه ملین‌های نمکی قرار دارد و با جذب و نگه‌داشتن آب در مدفوع، موجب تسهیل حرکات روده و رفع یبوست می‌شود. از عوارض جانبی احتمالی آن می‌توان به اسهال، ضعف عضلانی، افزایش فشار خون و اختلالات تنفسی اشاره کرد.

یبوست از مشکلات شایع گوارشی است که می‌تواند بر کیفیت زندگی افراد تأثیر منفی بگذارد. به همین دلیل، منیزیم هیدروکسید به عنوان یکی از داروهای مؤثر با کمترین عوارض جانبی مورد توجه قرار گرفته است. این دارو با افزایش حرکت مایعات در روده، تقویت حرکات عضلات گوارشی و حفظ تعادل الکترولیتی بدن، به بهبود عملکرد سیستم گوارش و رفع علائم یبوست کمک می‌کند.

اشکال دارویی شربت منیزیوم هیدروکساید

* قرص جویدنی در دوزهای 311 و 400 میلی‌گرم
* سوسپانسیون خوراکی در دوزهای 400 میلی‌گرم در 5 میلی‌لیتر، 800 میلی‌گرم در 5 میلی‌لیتر، 1200 میلی‌گرم در 15 میلی‌لیتر و 2400 میلی‌گرم در 10 میلی‌لیتر

موارد مصرف

منیزیم هیدروکسید برای درمان یبوست‌های خفیف و موقتی در بزرگسالان و کودکان به‌صورت کوتاه‌مدت استفاده می‌شود. این دارو با افزایش آب در مدفوع، حرکات روده را تسهیل کرده و موجب نرم شدن مدفوع می‌گردد. علاوه بر خاصیت ملینی، منیزیم هیدروکسید به عنوان ضداسید نیز برای کاهش سوزش معده، سوء‌هاضمه و ناراحتی‌های گوارشی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

شربت منیزیوم هیدروکساید

شربت منیزیم هیدروکسید در درمان سوزش سر دل، یبوست، تهوع و سوء‌هاضمه نقش مؤثری دارد. این شربت با خنثی کردن اسید معده، علائم ناشی از ترش کردن و ناراحتی‌های معده را کاهش می‌دهد. همچنین با جذب آب در روده‌ها باعث نرم‌تر شدن مدفوع و بهبود حرکات روده می‌شود.

نحوه اثر و عملکرد دارو

منیزیم هیدروکسید با ایجاد فشار اسمزی، موجب احتباس آب در روده و تحریک حرکات پریستالتیک می‌شود. این فرآیند به تخلیه طبیعی روده کمک کرده و یبوست را برطرف می‌کند. دارو پس از واکنش با اسید معده، کلرید منیزیم تولید می‌کند و بخش جذب‌نشده آن از طریق مدفوع و مقدار کمی از طریق ادرار دفع می‌شود.

مقدار و روش مصرف

این دارو معمولاً به صورت تک‌دوز در روز و ترجیحاً قبل از خواب مصرف می‌شود. می‌توان دوز مصرفی را طبق دستور پزشک به چند بخش در طول روز تقسیم کرد. تأثیر دارو معمولاً بین نیم تا شش ساعت پس از مصرف ظاهر می‌شود.
پیش از مصرف، بطری را به خوبی تکان دهید و مقدار دقیق دارو را با پیمانه مخصوص اندازه‌گیری کنید. مصرف دارو با یک لیوان کامل آب توصیه می‌شود. در کودکان، مصرف باید دقیقاً طبق دستور پزشک انجام گیرد.

هشدارها و موارد احتیاط

* در صورت حساسیت به منیزیم یا سایر ترکیبات دارو، از مصرف آن خودداری شود.
* بیماران مبتلا به نارسایی کلیه یا کبد باید این دارو را با احتیاط و تحت نظر پزشک مصرف کنند.
* مصرف طولانی‌مدت دارو بیش از یک هفته توصیه نمی‌شود، زیرا ممکن است باعث اختلال در تعادل الکترولیت بدن شود.
* در دوران بارداری و شیردهی مصرف دارو باید تنها با تجویز پزشک انجام گیرد.
* در کودکان و نوجوانان باید با احتیاط مصرف شود، زیرا ممکن است موجب افزایش سطح منیزیم خون گردد.

موارد منع مصرف

* نارسایی کلیه یا اختلال شدید عملکرد کلیوی
* انسداد یا سوراخ شدن روده
* درد شکمی با علت نامشخص
* علائم آپاندیسیت یا التهاب حاد شکم
* حساسیت به ترکیبات دارو

عوارض جانبی احتمالی

از عوارض شایع منیزیم هیدروکسید می‌توان به اسهال، گرفتگی شکم، تهوع، ضعف عضلانی، افزایش فشار خون و اختلالات تنفسی اشاره کرد. در صورت بروز واکنش آلرژیک مانند خارش، تورم یا تنگی نفس، مصرف دارو را قطع کرده و فوراً به پزشک مراجعه کنید.

تداخلات دارویی

منیزیم هیدروکسید ممکن است با برخی داروها مانند آنتی‌بیوتیک‌های تتراسیکلینی، آهن، داروهای ضدویروس، داروهای تیروئیدی و داروهای قلبی تداخل داشته باشد. بنابراین پیش از مصرف، پزشک باید از تمام داروهای مصرفی بیمار مطلع باشد تا از بروز تداخل جلوگیری شود.

مصرف در بارداری و شیردهی

بر اساس مطالعات، مصرف منیزیم هیدروکسید در دوران بارداری معمولاً ایمن است و خطر خاصی برای جنین ندارد. با این حال، لازم است قبل از مصرف هر دارویی در این دوران با پزشک مشورت شود تا از ایمنی کامل اطمینان حاصل گردد.

شرایط نگهداری

دارو باید در دمای اتاق و دور از نور مستقیم و رطوبت نگهداری شود. همواره آن را دور از دسترس کودکان قرار دهید. از مصرف داروی تاریخ‌گذشته یا نگهداری در شرایط نامناسب خودداری کنید.